Opłata produktowa to kara dla przedsiębiorcy za niewywiązanie się z obowiązku odzysku i recyklingu opakowań wprowadzonych na rynek. Przedsiębiorca, który nie wykonuje obowiązku odzysku i recyklingu samodzielnie bądź nie ma podpisanej umowy o współpracy z organizacją odzysku, zobowiązany jest do składania do właściwego urzędu marszałkowskiego sprawozdania OŚ-OP1 o wysokości należnej opłaty produktowej oraz wpłacenia jej do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy obowiązek. Przedsiębiorcy, którzy nie rozliczali wprowadzanych opakowań i nie odprowadzali opłaty produktowej, są zobowiązani do uzupełnienia brakujących sprawozdań oraz opłat za okres ostatnich 5 lat. Obowiązkowe poziomy odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych rosną z roku na rok, a wraz z nimi zwiększają się opłaty i koszty wynikające z ustawowego obowiązku.

 

 

Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz.U. 2013 poz. 888) definiuje kogo dotyczy opłata produktowa.

Przepisom ustawy podlegają:

• wytwórcy produktów w opakowaniach
• importerzy oraz firmy dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru ( z wykluczeniem importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru w celach eksportu lub wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów )
• przedsiębiorcy prowadzący jednostkę handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 500 m2, sprzedający produkty tam pakowane
• przedsiębiorcy prowadzący więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5000 m2, sprzedający produkty tam pakowane
•  przedsiębiorcy, którzy pakują produkty wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadzają je na rynek krajowy
• przedsiębiorcy, nie będący wytwórcą produktu, którzy zlecili wytworzenie tego produktu oraz których oznaczenie zostało umieszczone na produkcie lub opakowaniu

• przedsiębiorcy, którzy sprowadzą produkty z zagranicy wyłącznie na własne potrzeby np. części serwisowe w tekturowych opakowaniach do wykorzystywanych przez siebie urządzeń

• przedsiębiorcy prowadzący działalność usługową, którzy dołączają do swoich produktów opakownia, np. w gastronomii, kwiaciarniach, aptekach.  

 

 

Ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz.U. 2013 poz. 888) podlegają następujące rodzaje opakowań:

• opakowania z tworzyw sztucznych
• opakowania z aluminium
• opakowania ze stali, w tym z blachy stalowej
• opakowania z papieru i tektury
• opakowania ze szkła gospodarczego, poza ampułkami
• opakowania z drewna

• wielomateriałowe
• pozostałe

 

Opakowanie to wyrób, w tym wyrób bezzwrotny, wykonany z jakiegokolwiek materiału, przeznaczony do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania lub prezentacji produktów, od surowców do towarów przetworzonych.

 

Za opakowanie uważa się:

 

•  wyrób spełniający funkcje opakowania, o których mowa powyżej bez uszczerbku dla innych funkcji, jakie opakowanie może spełniać, z wyłączeniem wyrobu, którego wszystkie elementy są przeznaczone do wspólnego użycia, spożycia lub usunięcia, stanowiącego integralną część produktu oraz niezbędnego do przechowywania, utrzymywania lub zabezpieczania produktu w całym cyklu i okresie jego funkcjonowania;

 

• wyrób spełniający funkcje opakowania, o których mowa powyżej:
a) wytworzony i przeznaczony do wypełniania w punkcie sprzedaży,
b) jednorazowego użytku – sprzedany, wypełniony, wytworzony lub przeznaczony do wypełniania w punkcie sprzedaży;

 

• część składową opakowania oraz złączony z opakowaniem element pomocniczy, spełniające funkcje opakowania, z tym że element pomocniczy przyczepiony bezpośrednio lub przymocowany do produktu uważa się za opakowanie, z wyłączeniem elementu stanowiącego integralną część produktu, który jest przeznaczony do wspólnego użycia lub usunięcia.

 

Co jest, a co nie jest opakowaniem definuje także Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 października 2013 r. w sprawie przykładowego wykazu wyrobów, które uznaje się albo nie uznaje się za opakowanie http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20130001274&min=1

 

Przykładowo do wyrobów zaliczanych jako opakowania, stanowiacych integralną część produktu zaliczamy mi.n.: folię pokrywająca opakowania płyt CD, torebki do wysyłania pocztą katalogów i czasopism (z zawartością), wieszaki na ubrania (sprzedawane z ubraniami), pudełka od zapałek, kapsułki do urządzeń do przygotowywania napojów (np. z kawą), które są puste po użyciu, doniczki kwiatowe przeznaczone wyłącznie do sprzedaży i transportu roślin, a nie do uprawy roślin. Natomiast opakowaniem nie są już: doniczki kwiatowe stałe, torebki herbaty, warstwy wosku pokrywające ser, wieszaki na ubrania (sprzedawane oddzielnie), kapsułki z kawą do ekspresów kapsułkowych, foliowe opakowania po kawie oraz papierowe saszetki z kawą wyrzucane razem ze zużytą kawą.

 

Wyroby, części składowe opakowań oraz złączone z opakowaniem elementy pomocnicze, spełniające funkcje opakowań, np.: etykiety powiązane bezpośrednio lub dołączone do produktu, przylepne etykiety przyczepione do innego wyrobu opakowaniowego, zszywki, koszulki foliowe.

 

Opakowanie wykonane co najmniej z dwóch różnych materiałów, których nie można rozdzielić ręcznie lub za pomocą prostych metod mechanicznych

 

 

 

1. Może to zrobić samodzielenie jeżeli poddaje odzyskowi, w tym recyklingowi:

 

a). wyłącznie odpady opakowaniowe wytworzone przez siebie lub

b). odpady opakowaniowe zebrane od innych posiadaczy odpadów, takiego samego rodzaju i w takiej samej masie jak odpady opakowaniowe powstałe z wprowadzonych przez niego do obrotu produktów w opakowaniach.

 

2. Za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań, której zlecił jego wykonanie tego obowiązku 

 

Obowiązek kampanii edukacyjnych wynikający z ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi przedsiębiorca moze wykonać:

 

1. Samodzielnie przeznaczając na przeprowadzenie kampanii edukacyjnych co najmniej 2% wartości netto opakowań wprowadzonych do obrotu w roku poprzednim lub przekazując tą kwotę na rachunek NFOŚiGW.

 

2. Zlecając wykonanie tego obowiązku organizacji odzysku opakowań ( wysokość opłaty, zakres oraz termin realizacji publicznej kampanii edukacyjnej określa umowa pomiędzy przedsiębiorcą, a organizacją odzysku). W tym przypadku nie odprowadza się już opłaty w wysokości 2% wartości netto opakowań wprowadzonych do obrotu, ponosi się jedynie koszty związane z wykonaniem usługi na podstawie podpisanej z nią umowy.

Organizacja odzysku opakowań z kolei musi przeznaczyć na publiczne kampanie edukacyjne co najmniej 5% przychodów uzyskanych w poprzednim roku kalendarzowym z tytułu przejęcia obowiązku odzysku i recyklingu od swoich klientów (art. 31 ust. 1 ww. ustawy).